De afgelopen week was een van de absolute highlights van mijn tijd in Australië, wauw! Het was een heerlijke, maar ook intense week. Het begon afgelopen vrijdag met de eerste dag van mijn duikcursus bij Pro Dive in Cairns. 's Morgens werd ik om 8 uur opgehaald om naar het trainingscentrum te gaan. In eerste instantie was ik bang dat ik me per ongeluk voor de Duitstalige cursus op had gegeven, want er zaten alleen maar Duitstaligen in de bus! Gelukkig bleek er ook een Engelstalige groep te zijn en na het inchecken werden we over twee klaslokalen verdeeld: een Engelstalige en een Duitstalige groep. Het voelde wel een beetje gek om weer in de klas te zitten, maar gelukkig was de stof dit keer heel interessant en op een interactieve en humoristische wijze gebracht door onze (hoofd)instructeur Jack. De stof zelf was vrij makkelijk en volgens mij zou je wel heeeeel dom moeten zijn om het niet te halen, want ze loodsen je er echt doorheen. We brachten de hele ochtend in het klaslokaal door. Onze groep bestond uit: twee meisje uit Noorwegen, een Deense, twee Canadezen, een Zwitser, een Engelsman, een Chinees en drie Duitsers. Een hele internationale groep dus. Na de lunch werd het dan eindelijk tijd voor wat praktijk. Onze groep werd op nieuw opgesplitst. De ene helft ging met Jack mee en de andere helft zou begeleid worden door Connor. De instructeurs bij de duikcursus waren gewoon fantastisch: ze namen hun werk echt serieus, maar waren ondertussen ook superrelaxed leken nooit echt stress te hebben wat vrij handig is als je te maken hebt met een stel onervaren nerveuze duikers (zoals ik dus). Onder water ademen voelde in het begin echt raar aan en in het begin had ik ook steeds het idee dat ik niet genoeg lucht kreeg, maar door wat dieper adem te halen loste dat probleem zich zo op. We begonnen in het ondiepe gedeelte van het zwembad waar we onze 'skills' oefenden. Zo moesten we ons mondstuk uit onze mond halen en weer terug doen. In het begin vond ik dit vrij eng maar uiteindelijk lukte het wel. Vervolgens moesten we echter ons masker vol laten lopen met water en vervolgens (nog steeds onder water) weer leeg laten lopen. Dat ging dus echt niet. Ik probeerde het, maar paniekeerde toch wel een beetje toen ik per ongeluk water in mijn mond kreeg. Volgens mij ben ik wel 5 keer boven water gekomen en toen hebben we het maar even laten zitten (no pressure). Na nog wat andere skills geoefend te hebben, gingen we naar het diepere gedeelte van het zwembad wat ook weer even eng was, maar het was wel grappig om onder water te lopen en tegen de muur van het zwembad op te lopen en salto's te maken. 's Avonds waren we allemaal doodop en werden we naar onze accommodaties terug gebracht. Het was een fijne dag, maar ik was ook wel een beetje bezorgd of dat met het masker geen belemmering zou zijn voor het behalen van mijn Open Water Diver Certificate (want daarvoor moet je het dus wel kunnen). Tot het einde van de eerste dag kon je al je geld terug krijgen. Dat heb ik niet gedaan. De volgende dag begonnen we in het zwembad. We moesten om de beurt onze maskers afnemen en ons door onze buddy's naar de andere kant van het zwembad laten leiden waar we onder water onze maskers weer om moesten doen en het water er uit laten lopen. Terwijl de anderen dit deden, oefende ik door zonder masker maar met regulator onder water te gaan. Blijkbaar moest er tussen de oren even een knopje om (nee, je gaat echt niet dood zonder masker) en toen dat eenmaal gebeurd was kon ik mijn masker onder water afnemen, me door mijn buddy (de Deense Nanna) naar de andere kant van het zwembad laten leiden en onder water mijn masker weer opzetten en het water er uit laten. Duikinstructeur Connor blij, ik zo'n beetje euforisch (oh yeah!). Wat was ik blij! Daarna heb ik er ook nooit meer problemen gehad, ook niet in de oceaan op 18m diepte (als je dan toch in paniek gaat raken, kun je het maar beter in het zwembad doen). Wat verder ook vrij eng was, was toen Connor bij ons een voor een de luchttoevoer afsloot, gewoon om ons te laten ervaren hoe het voelt als er geen lucht meer is. Ik kan jullie vertellen: het voelt niet zo fijn. Gelukkig ging dat verder wel allemaal goed en na 1 handsignaal werd de luchttoevoer weer aangezet.
Na de lunch gingen we terug naar ons klaslokaal en was het tijd voor de laatste theoriesessies en het examen. Dit examen werd gemakkelijk door iedereen gehaald.

De volgende dag werden we al heel vroeg opgehaald en vertrokken we naar onze boot, de Scuba Pro II. Aan boord kregen we ontbijt en werd de rest van de crew aan ons voorgesteld. Er waren zo'n 30 mensen aan boord, maar er was ruimte genoeg. Ik deelde mijn hut met mijn duikbuddy Nanna. De hut was vrij klein, maar dat was niet erg omdat we er toch alleen maar sliepen. Er waren ook ruim voldoende badkamers. De tocht naar het Great Barrier Reef duurde zo'n 3 uur en o wat was ik blij dat ik een tabletje tegen zeeziekte had ingenomen! De zee was erg ruig. Op een gegeven moment werd ik toch wel misselijk, maar toen waren we gelukkig al bijna bij onze eerste duikplek. Eenmaal daar aangekomen werd er geen tijd verspild, we hesen ons meteen in onze uitrusting en eenmaal in het water verdween de misselijkheid als sneeuw voor de zon. De eerste duik in de oceaan! Deze voelde toch nog wat ongemakkelijk, want ik had een nogal zoute smaak in mijn mond en dat brandde behoorlijk. Verder was het afdalen ook vrij lastig omdat we vanwege de kwallen (waarvan ik er trouwens geen een gezien heb omdat ze vrijwel alleen aan de kust voorkomen) een stinger suit aan moesten en je in het zoute water gemakkelijker blijft drijven als in het zwembad. Ik kwam dus maar niet aan de bodem (en maar het knopje blijven duwen om de lucht uit mijn vest (BCD) te laten lopen :-). Gelukkig had Connor een extra gewicht bij zich die hij aan mijn tank bevestigde waardoor ik gezellig mee kon doen aan de skills die we op de bodem moesten doen. De eerste duik duurde zo'n 35 minuten en doordat ik eigenlijk vooral bezig was met het duiken en de skills, had ik nog niet veel oog voor de omgeving. Gelukkig snappen ze dat bij Pro Dive en werden de betere duikplekken voor het laatst bewaard. Na die eerste duik was het lunchtijd en na de debriefing waarbij de instructeur de duik met ons door nam en we ons logboek bijwerkten, was het al weer tijd voor de tweede duik van die dag. Deze ging gelukkig al een stuk beter dan de eerste en ik voelde me al een stuk meer op mijn gemak en ontspannen dan bij de eerste duik. We moesten deze keer ook ons masker weer vol laten lopen met water en dan water vervolgens weer er uit laten lopen, maar dat ging gelukkig helemaal goed. Deze duik was meteen de laatste voor ons cursisten die dag, maar terwijl de gecertificeerde duikers aan boord voor de derde keer gingen duiken, gingen wij er zelfstandig op uit om te snorkelen. Samen met de Duitse Magdalena spotte ik mijn eerste haai (een black tip shark die vrij zeldzaam zijn). Voor de haaien daar hoefden we niet bang te zijn omdat zij banger zijn voor ons dan wij voor hen en wij niet op hun menu staan. Dit exemplaar toonde weinig interesse in ons. Verder zagen wij tijdens het snorkelen het ontzettend mooi gekleurde koraal en de bijzondere vissen (wat een kleuren!).
De boot beschikte over een grote salon en een mooi bovendek waar lekker je lekker van de zon kon genieten. De crew op de boot was werkelijk fantastisch! Ze waren allemaal superaardig en relaxed en deden hun werk goed. Anders dan bij de Whitsunday cruise waren ze echt geïnteresseerd in je en kreeg iedereen ook persoonlijke aandacht. Ik had echt het idee dat er toch wel een beetje voor me gezorgd werd en ik voelde me dan ook erg goed en ook veilig tijdens de gehele cursus. De sfeer aan boord was ontzettend goed. De andere cursisten en passagiers waren ontzettend aardig. Er was genoeg en lekker eten na iedere duik.

De volgende dag werden we om 5.45 u gewekt en om 6 uur hadden we de briefing en voor half 7 lagen we al in het water. Tijdens deze duik gingen we naar onze maximaal toegestane diepte als Open Water Diver: 18 m diepte. Het verschil met de andere duiken (max. 12 m) was niet zo heel groot, al ga je hoe dieper je gaat wel sneller door je lucht heen. Zowel het afdalen en het omhoog gaan moet geleidelijk gebeuren. Tijdens deze duik zagen we nog een haai (een dusky whaler, ook al vrij zeldzaam) met jong. Na ongeveer 40 minuten gingen we terug naar de boot voor ontbijt. Na het ontbijt was het al weer tijd voor de volgende briefing en de laatste trainingsduik! Tijdens deze duik oefenden we de laatste skills. Terug op de boot kregen wij ons certificaat en na de lunch gingen we er zelfstandig op uit als certified divers! De 3 dagen aan boord waren vrij druk (pretty much just sleep-eat-dive). Nanna en ik gingen er na de lunch dus zelfstandig op uit en we zagen opnieuw een haai en een aantal gigantische oesters. Helaas raakten we op een gegeven moment wel een beetje verdwaald (het zicht was ongeveer 20 m) en moesten we terug naar de oppervlakte om te kijken waar de boot was. Deze was gelukkig niet al te ver weg en we vonden hem zonder problemen weer terug. De vierde en laatste duik van de tweede dag was de nachtduik. 's Nachts zijn er veel meer haaien actief dan overdag en er waren er ook erg veel rond de boot. Deze duik was wel weer met instructeur opdat we niet verdwaald zouden raken (of gewoon voor in het geval dat iemand in paniek zou raken als degene een haai ziet). De nachtduik verliep nogal chaotisch maar de highlight van de nachtduik was toch wel de enorme schildpad Bryan die ergens in het koraal lag te slapen.
De volgende dag was het opnieuw vroeg dag omdat er voor de lunch 3 duiken op het programma stonden. Als deel van de Adventure Diver Course, deden wij een duik naar 30 meter diepte (met instructeur) die gelukkig een stuk minder chaotisch was dan de nachtduik. Hierna hadden we ontbijt en daarna opnieuw een zelfstandige duik waarbij we Nemo vonden! Deze keer raakten we gelukkig niet verdwaald. Aan derde duik heeft niet iedereen meegedaan waaronder ook mijn buddy en ik. 8 keer duiken in 3 dagen tijd is vrij intens (aan het einde van de dag ben je echt KAPOT) en terwijl mijn buddy in onze kamer lag te slapen, zat ik gezellig met een aantal leden van de crew op het zonnedek. Na de derde duik was het helaas alweer tijd om weer terug te varen naar Cairns. Doordat de cursus vrij intens is en je toch met z'n allen op een boot zit, was de groep ondertussen vrij hecht geworden en zijn we 's avonds nog gezellig uit geweest. Omdat je na het duiken 18 uur lang niet mag vliegen (24 uur volgens de wet in Queensland) was iedereen de dag erna nog gezellig in Cairns en hadden we samen nog een fijne dag.
Afgelopen donderdag was het voor mij helaas al weer tijd om naar mijn volgende bestemming te vertrekken. Ik stond om 5 uur op om naar het vliegveld te gaan en om ongeveer 10 uur 's morgens kwam ik in Darwin aan. Ik had mazzel, want in het vliegtuig waren de stoelen naast mij allebei vrij en heb ik de hele vlucht languit kunnen slapen (wat ik ook echt nodig had). Nu ben ik dus in Darwin terwijl ik eigenlijk veel liever nog in Cairns zou zijn. Maar goed, dat is dus het vervelende aan reizen, afscheid nemen. Dit keer was het nog moeilijker vanwege de intensiteit van de duikcursus waardoor je meer aan elkaar gehecht raakt dan anders. Pro Dive Cairns was echt een onvergetelijke en supermooie ervaring om nooit te vergeten!