Pro Dive

De afgelopen week was een van de absolute highlights van mijn tijd in Australië, wauw! Het was een heerlijke, maar ook intense week. Het begon afgelopen vrijdag met de eerste dag van mijn duikcursus bij Pro Dive in Cairns. 's Morgens werd ik om 8 uur opgehaald om naar het trainingscentrum te gaan. In eerste instantie was ik bang dat ik me per ongeluk voor de Duitstalige cursus op had gegeven, want er zaten alleen maar Duitstaligen in de bus! Gelukkig bleek er ook een Engelstalige groep te zijn en na het inchecken werden we over twee klaslokalen verdeeld: een Engelstalige en een Duitstalige groep. Het voelde wel een beetje gek om weer in de klas te zitten, maar gelukkig was de stof dit keer heel interessant en op een interactieve en humoristische wijze gebracht door onze (hoofd)instructeur Jack. De stof zelf was vrij makkelijk en volgens mij zou je wel heeeeel dom moeten zijn om het niet te halen, want ze loodsen je er echt doorheen. We brachten de hele ochtend in het klaslokaal door. Onze groep bestond uit: twee meisje uit Noorwegen, een Deense, twee Canadezen, een Zwitser, een Engelsman, een Chinees en drie Duitsers. Een hele internationale groep dus. Na de lunch werd het dan eindelijk tijd voor wat praktijk. Onze groep werd op nieuw opgesplitst. De ene helft ging met Jack mee en de andere helft zou begeleid worden door Connor. De instructeurs bij de duikcursus waren gewoon fantastisch: ze namen hun werk echt serieus, maar waren ondertussen ook superrelaxed leken nooit echt stress te hebben wat vrij handig is als je te maken hebt met een stel onervaren nerveuze duikers (zoals ik dus). Onder water ademen voelde in het begin echt raar aan en in het begin had ik ook steeds het idee dat ik niet genoeg lucht kreeg, maar door wat dieper adem te halen loste dat probleem zich zo op. We begonnen in het ondiepe gedeelte van het zwembad waar we onze 'skills' oefenden. Zo moesten we ons mondstuk uit onze mond halen en weer terug doen. In het begin vond ik dit vrij eng maar uiteindelijk lukte het wel. Vervolgens moesten we echter ons masker vol laten lopen met water en vervolgens (nog steeds onder water) weer leeg laten lopen. Dat ging dus echt niet. Ik probeerde het, maar paniekeerde toch wel een beetje toen ik per ongeluk water in mijn mond kreeg. Volgens mij ben ik wel 5 keer boven water gekomen en toen hebben we het maar even laten zitten (no pressure). Na nog wat andere skills geoefend te hebben, gingen we naar het diepere gedeelte van het zwembad wat ook weer even eng was, maar het was wel grappig om onder water te lopen en tegen de muur van het zwembad op te lopen en salto's te maken. 's Avonds waren we allemaal doodop en werden we naar onze accommodaties terug gebracht. Het was een fijne dag, maar ik was ook wel een beetje bezorgd of dat met het masker geen belemmering zou zijn voor het behalen van mijn Open Water Diver Certificate (want daarvoor moet je het dus wel kunnen). Tot het einde van de eerste dag kon je al je geld terug krijgen. Dat heb ik niet gedaan. De volgende dag begonnen we in het zwembad. We moesten om de beurt onze maskers afnemen en ons door onze buddy's naar de andere kant van het zwembad laten leiden waar we onder water onze maskers weer om moesten doen en het water er uit laten lopen. Terwijl de anderen dit deden, oefende ik door zonder masker maar met regulator onder water te gaan. Blijkbaar moest er tussen de oren even een knopje om (nee, je gaat echt niet dood zonder masker) en toen dat eenmaal gebeurd was kon ik mijn masker onder water afnemen, me door mijn buddy (de Deense Nanna) naar de andere kant van het zwembad laten leiden en onder water mijn masker weer opzetten en het water er uit laten. Duikinstructeur Connor blij, ik zo'n beetje euforisch (oh yeah!). Wat was ik blij! Daarna heb ik er ook nooit meer problemen gehad, ook niet in de oceaan op 18m diepte (als je dan toch in paniek gaat raken, kun je het maar beter in het zwembad doen). Wat verder ook vrij eng was, was toen Connor bij ons een voor een de luchttoevoer afsloot, gewoon om ons te laten ervaren hoe het voelt als er geen lucht meer is. Ik kan jullie vertellen: het voelt niet zo fijn. Gelukkig ging dat verder wel allemaal goed en na 1 handsignaal werd de luchttoevoer weer aangezet.
Na de lunch gingen we terug naar ons klaslokaal en was het tijd voor de laatste theoriesessies en het examen. Dit examen werd gemakkelijk door iedereen gehaald.

De volgende dag werden we al heel vroeg opgehaald en vertrokken we naar onze boot, de Scuba Pro II. Aan boord kregen we ontbijt en werd de rest van de crew aan ons voorgesteld. Er waren zo'n 30 mensen aan boord, maar er was ruimte genoeg. Ik deelde mijn hut met mijn duikbuddy Nanna. De hut was vrij klein, maar dat was niet erg omdat we er toch alleen maar sliepen. Er waren ook ruim voldoende badkamers. De tocht naar het Great Barrier Reef duurde zo'n 3 uur en o wat was ik blij dat ik een tabletje tegen zeeziekte had ingenomen! De zee was erg ruig. Op een gegeven moment werd ik toch wel misselijk, maar toen waren we gelukkig al bijna bij onze eerste duikplek. Eenmaal daar aangekomen werd er geen tijd verspild, we hesen ons meteen in onze uitrusting en eenmaal in het water verdween de misselijkheid als sneeuw voor de zon. De eerste duik in de oceaan! Deze voelde toch nog wat ongemakkelijk, want ik had een nogal zoute smaak in mijn mond en dat brandde behoorlijk. Verder was het afdalen ook vrij lastig omdat we vanwege de kwallen (waarvan ik er trouwens geen een gezien heb omdat ze vrijwel alleen aan de kust voorkomen) een stinger suit aan moesten en je in het zoute water gemakkelijker blijft drijven als in het zwembad. Ik kwam dus maar niet aan de bodem (en maar het knopje blijven duwen om de lucht uit mijn vest (BCD) te laten lopen :-). Gelukkig had Connor een extra gewicht bij zich die hij aan mijn tank bevestigde waardoor ik gezellig mee kon doen aan de skills die we op de bodem moesten doen. De eerste duik duurde zo'n 35 minuten en doordat ik eigenlijk vooral bezig was met het duiken en de skills, had ik nog niet veel oog voor de omgeving. Gelukkig snappen ze dat bij Pro Dive en werden de betere duikplekken voor het laatst bewaard. Na die eerste duik was het lunchtijd en na de debriefing waarbij de instructeur de duik met ons door nam en we ons logboek bijwerkten, was het al weer tijd voor de tweede duik van die dag. Deze ging gelukkig al een stuk beter dan de eerste en ik voelde me al een stuk meer op mijn gemak en ontspannen dan bij de eerste duik. We moesten deze keer ook ons masker weer vol laten lopen met water en dan water vervolgens weer er uit laten lopen, maar dat ging gelukkig helemaal goed. Deze duik was meteen de laatste voor ons cursisten die dag, maar terwijl de gecertificeerde duikers aan boord voor de derde keer gingen duiken, gingen wij er zelfstandig op uit om te snorkelen. Samen met de Duitse Magdalena spotte ik mijn eerste haai (een black tip shark die vrij zeldzaam zijn). Voor de haaien daar hoefden we niet bang te zijn omdat zij banger zijn voor ons dan wij voor hen en wij niet op hun menu staan. Dit exemplaar toonde weinig interesse in ons. Verder zagen wij tijdens het snorkelen het ontzettend mooi gekleurde koraal en de bijzondere vissen (wat een kleuren!).
De boot beschikte over een grote salon en een mooi bovendek waar lekker je lekker van de zon kon genieten. De crew op de boot was werkelijk fantastisch! Ze waren allemaal superaardig en relaxed en deden hun werk goed. Anders dan bij de Whitsunday cruise waren ze echt geïnteresseerd in je en kreeg iedereen ook persoonlijke aandacht. Ik had echt het idee dat er toch wel een beetje voor me gezorgd werd en ik voelde me dan ook erg goed en ook veilig tijdens de gehele cursus. De sfeer aan boord was ontzettend goed. De andere cursisten en passagiers waren ontzettend aardig. Er was genoeg en lekker eten na iedere duik.

De volgende dag werden we om 5.45 u gewekt en om 6 uur hadden we de briefing en voor half 7 lagen we al in het water. Tijdens deze duik gingen we naar onze maximaal toegestane diepte als Open Water Diver: 18 m diepte. Het verschil met de andere duiken (max. 12 m) was niet zo heel groot, al ga je hoe dieper je gaat wel sneller door je lucht heen. Zowel het afdalen en het omhoog gaan moet geleidelijk gebeuren. Tijdens deze duik zagen we nog een haai (een dusky whaler, ook al vrij zeldzaam) met jong. Na ongeveer 40 minuten gingen we terug naar de boot voor ontbijt. Na het ontbijt was het al weer tijd voor de volgende briefing en de laatste trainingsduik! Tijdens deze duik oefenden we de laatste skills. Terug op de boot kregen wij ons certificaat en na de lunch gingen we er zelfstandig op uit als certified divers! De 3 dagen aan boord waren vrij druk (pretty much just sleep-eat-dive). Nanna en ik gingen er na de lunch dus zelfstandig op uit en we zagen opnieuw een haai en een aantal gigantische oesters. Helaas raakten we op een gegeven moment wel een beetje verdwaald (het zicht was ongeveer 20 m) en moesten we terug naar de oppervlakte om te kijken waar de boot was. Deze was gelukkig niet al te ver weg en we vonden hem zonder problemen weer terug. De vierde en laatste duik van de tweede dag was de nachtduik. 's Nachts zijn er veel meer haaien actief dan overdag en er waren er ook erg veel rond de boot. Deze duik was wel weer met instructeur opdat we niet verdwaald zouden raken (of gewoon voor in het geval dat iemand in paniek zou raken als degene een haai ziet). De nachtduik verliep nogal chaotisch maar de highlight van de nachtduik was toch wel de enorme schildpad Bryan die ergens in het koraal lag te slapen.
De volgende dag was het opnieuw vroeg dag omdat er voor de lunch 3 duiken op het programma stonden. Als deel van de Adventure Diver Course, deden wij een duik naar 30 meter diepte (met instructeur) die gelukkig een stuk minder chaotisch was dan de nachtduik. Hierna hadden we ontbijt en daarna opnieuw een zelfstandige duik waarbij we Nemo vonden! Deze keer raakten we gelukkig niet verdwaald. Aan derde duik heeft niet iedereen meegedaan waaronder ook mijn buddy en ik. 8 keer duiken in 3 dagen tijd is vrij intens (aan het einde van de dag ben je echt KAPOT) en terwijl mijn buddy in onze kamer lag te slapen, zat ik gezellig met een aantal leden van de crew op het zonnedek. Na de derde duik was het helaas alweer tijd om weer terug te varen naar Cairns. Doordat de cursus vrij intens is en je toch met z'n allen op een boot zit, was de groep ondertussen vrij hecht geworden en zijn we 's avonds nog gezellig uit geweest. Omdat je na het duiken 18 uur lang niet mag vliegen (24 uur volgens de wet in Queensland) was iedereen de dag erna nog gezellig in Cairns en hadden we samen nog een fijne dag.
Afgelopen donderdag was het voor mij helaas al weer tijd om naar mijn volgende bestemming te vertrekken. Ik stond om 5 uur op om naar het vliegveld te gaan en om ongeveer 10 uur 's morgens kwam ik in Darwin aan. Ik had mazzel, want in het vliegtuig waren de stoelen naast mij allebei vrij en heb ik de hele vlucht languit kunnen slapen (wat ik ook echt nodig had). Nu ben ik dus in Darwin terwijl ik eigenlijk veel liever nog in Cairns zou zijn. Maar goed, dat is dus het vervelende aan reizen, afscheid nemen. Dit keer was het nog moeilijker vanwege de intensiteit van de duikcursus waardoor je meer aan elkaar gehecht raakt dan anders. Pro Dive Cairns was echt een onvergetelijke en supermooie ervaring om nooit te vergeten!

Pasen bij de Whitsundays

Hallo allemaal!

Tijd voor een update vanuit Australië! De afgelopen 10 dagen heb ik weer een flinke afstand afgelegd en veel meegemaakt. Pasen 2014 was dit jaar wel heel bijzonder met een driedaagse boottocht naar de Whitsunday Eilanden. We waren met een groep van zo'n 24 bestaande uit Engelsen, Duitsers, Denen, Italianen en welgeteld 1 Australische. De boot vertrok al vrij vroeg naar onze eerste snorkelplek die ook wel 'the Fishbowl' genoemd wordt. De plek deed zijn naam eer aan, want er waren inderdaad talloze mooie, felgekleurde vissen te zien. De zon gaat hier al vrij vroeg onder, zo rond een uur of 6. Het was erg gezellig op de boot en het eten was goed. Het weer was perfect: er was volop zon. 's Nachts was het in eerste instantie behoorlijk heet in de slaapkamers, maar daar was ik ondertussen ook al aan gewend. De tweede dag moesten we al vroeg op (6.30) en voeren we naar de volgende plek waar we gingen snorkelen en kajakken. Het zicht was hier minder goed als op de vorige plek, maar het koraal was ontzettend mooi. De vorige avond hadden we ook nog uitleg gekregen over de verschillende vissoorten die er bij het Great Barrier Reef te vinden zijn. Tijdens het snorkelen heb ik geen schildpadden gezien, maar tijdens het kajakken wel 5! Dit was wel grappig, want de Italiaanse waarmee ik de kayak deelde en ik bleven maar schildpadden zien, terwijl de twee Engelsen die achter ons waren er geen een zagen en tot de conclusie kwamen dat zeeschildpadden een mythe moesten zijn. Na de lunch voeren we verder naar Whitehaven Beach wat het mooiste strand is dat ik ooit heb gezien. Het zand is zo wit als het maar kan en het water had alle verschillende tinten blauw. Hier brachten we de middag door alvorens we terug gingen naar de boot. We voeren naar een ander plekje voor een snorkel bij zonsondergang waar maar vier van ons aan meededen. Bij zonsondergang vindt er in het koraalrif eennsoort 'wisseling van de wacht' plaats. De vissen die overdag actief zijn gaan naar hun schuilplaatsen en de vissen die 's nachts actief zijn komen hun schuilplaatsen. Haaien hebben we niet gezien. Voor de nacht voeren we naar een inham waardoor de boot niet meer zo schommelde (voelde me de vorige nacht net een beetje dronken ofzo, alles bewoog namelijk). De bemanning deed alle lichten op de boot uit zodat we goed naar de sterrenhemel konden kijken. Die was echt ongelooflijk mooi! Zoveel sterren had ik nog nooit gezien (en die zul je in Nederland waarschijnlijk ook nooit zien). De kapitein vertelde ons waar de verschillende sterrenbeelden en planeten te vinde waren. We hebben Mars, Saturnus en Jupiter gezien, evenals twee vallende sterren. Vanaf het zuidelijke halfrond kun je de Poolster niet zien, dus hier gebruiken ze de 'Southern Cross' als referentiepunt.
De volgende dag stonden we ook weer vroeg op en voeren we naar een andere plaats voor de laatste snorkel en een ochtend op het strand. Na de lunch voeren we terug naar Airie Beach. 's Avonds zijn we nog gezellig met z'n allen uit geweest.

Noosa, 1770 and Airlie Beach

G'Day!

Sinds de laatste keer dat ik schreef, een week geleden, ben ik al weer zo'n 1283 km naar het noorden opgeschoven. Vanuit Byron Bay dat een eigen wereldje op zich is, ging de reis verder naar Noosa (zo'n 8 uur in de bus). Noosa is een klein plaatsje aan de Australische oostkust met een mooi surfstrand. Het ligt ook vlakbij de Everglades (nee, niet die in Florida, maar het is wel ongeveer hetzelfde minus de krokodillen). Van Noosa zelf heb ik niet veel gezien omdat op zondag cycloon Ita overkwam die zo'n enorme hoeveelheid regen met zich meebracht dat Noosa het nationale nieuws haalde. Niet echt weer om naar het strand te gaan dus :-P,

Het was wel nog even spannend hoe met de rest van de reis zou gaan, omdat Greyhound alle bussen naar het noorden cancelde. Gelukkig woei die cycloon gezellig terug naar de oceaan en konden alle opgeluchte backpackers hun reis weer voortzetten. Want er zijn nogal wat backpackers hier! Ze komen van over de hele wereld. Waar eerst de meerderheid uit Duitsers bestond, kom ik nu steeds meer Engelsen tegen. Je nationaliteit maakt hier trouwens ook helemaal niet zo veel uit, grote groepen bestaande uit verschillende nationaliteiten gaan gezellig samen uit, en het is dan ook een gezellige boel!

Gelukkig ging de tocht naar de Everglades om maandag gewoon door en hoewel het bewolkt was, viel het met de regen wel mee. Per boot vertrokken we vanuit Noosa via de rivier en verschillende meren naar de Everglades. In de Everglades zelf was het water harstikke zwart. Er wonen ontzettend veel vogelsoorten in de Everglades waaronder ook reigers en zeearenden. Na de BBQ-lunch gooiden we stukjes brood in het water waar vervolgens schildpadden, een aal en catfish (meervallen?) op af kwamen.

Op dinsdag was het vervolgens al weer tijd om verder te gaan en zat ik dus de hele dag (van half 10 's morgens tot half 7 's avonds in de bus. Gelukkig zijn de moderne Greyhoundbussen tegenwoordig allemaal uitgerust met WiFi! Om half 7 's avonds kwamen we dus aan in 1770 (rare naam voor een plaatsje, maar dat komt dus omdat James Cook er in 1770 aan land kwam voor eten en vers water en het de tweede plaats was waar hij aan land kwam).

Gisteren was het weer eens tijd voor wat nieuws: scooterrijden!. Deze 3 uur durende tocht staat in de top 5 van de Lonely Planets must-do's in Australie. Zelf zou ik er natuurlijk nooit opgekomen zijn, maar de reisagent had het me aangeraden en het was ook niet heel duur dus waarom ook niet? Scooter Roo is zeker weten een van de leukste dingen die ik tot nu toe gedaan heb. Nadat we bij het hostel op waren gepikt, gingen we naar het terrein van Scooter Roo waar we allemaal voorzien werden van een leren jack en een helm. Ook stonden er een aantal bakken klaar met water, sponzen en neptatoeages! Nadat we ons en elkaar rijkelijk voorzien hadden van tatoeages, werd het tijd om op de scooter te stappen. Inmiddels was ik toch wel een beetje zenuwachtig, maar na een paar rondjes had ik het kunstje onder de knie (dankzij het vele fietsen in Nederland natuurlijk, want daardoor blijf je een stuk gemakkelijker in balans en weet je hoe je met je hele lichaam sturen moet). De Amerikanen bakten er in ieder geval niet veel van... Nadat ze zeker wisten dat we veilig de weg op konden, gingen we toeren. Ik zat ongeveer in het midden van een hele sliert van scooters. Met de scooters gingen we op zoek naar kangaroes die we ook vonden. De scooters hadden een maximale snelheid van 80 km/h die we ook wel haalden (na een tijdje had ik de smaak goed te pakken, lekker hard en PLAT door de bocht :-P). Gelukkig is het verkeer hier in Australie wel vrij rustig. Na een tijdje rond gereden te hebben, reden we naar de haven om naar de zonsondergang te kijken en daarna was het helaas al weer tijd om terug te gaan. De zon gaat hier even voor zessen al onder en kort daarna is het dan ook echt donker. Dinsdag was er trouwens een maansverduistering. De aarde schoof tussen de zon en de maan terwijl die laatste vol of in ieder geval bijna vol was, zodat de schaduw van de aarde op de maan te zien was. Dat was heel mooi om te zien en het is blijkbaar ook vrij zeldzaam (en ik heb het gezien!).

Na Scooter Roo was het alweer tijd om verder te gaan en om 9 uur vertrok ik met de Greyhound bus om om 7 uur 's morgens compleet gaar in Airlie Beach aan te komen, want erg comfortabel is zo'n bus toch niet. Gelukkig kon ik wel meteen in mijn hostel terecht zodat ik me meteen lekker op kon frissen (voelde me meteen weer helemaal MENS). Airlie Beach is een leuk klein kustplaatsje in het noorden van Queensland. Van hieruit worden boottochten naar de Whitsunday eilanden en het Great Barrier Reef georganiseerd. Op een van die Whitsunday eilanden ligt Whitehaven Beach, het mooiste strand van Australie (en dat wil wat zeggen). Morgen vertrek ook ik met zo'n boot voor drie dagen naar de eilanden en het Great Barrier Reef om te gaan snorkelen, kayakken, zonnen en zeilen. Vandaag heb ik de laatste voorbereidingen getroffen en ik heb er echt enorm veel zin in! Ik hoop dat het weer blijft zoals het nu is, heerlijk zonnig en ook behoorlijk warm. Die cycloon heeft even gedreigd alles in het water te doen vallen, wat andere backpackers ook wel overkomen is, maar de weersvoorspellingen zien er nu goed uit, dus laten we hopen dat ze ook uitkomen :-).

De tijd vliegt trouwens ook echt om, nog maar een maand en dan is het back to reality! Aan de andere kant heb ik ondertussen al weer zo veel gezien dat ik niet kan geloven dat ik nog maar 2 weken geleden terugkwam in Australie!

Vrolijke Pasen allemaal!

Groetjes Laurie

Byron Bay

Hallo allemaal!

Gisteravond ben ik dus uit Sydney vertrokken en na een busrit van maar liefst 12 uur ben ik vanmorgen in Byron Bay aangekomen. Wat een enorm verschil! Byron Bay is echt een hippie-plaatsje op het meest oostelijke puntje van Australië. Alles draait hier om zon, strand en surfen! Na 8 maanden heb ik het relaxte en laid-back Australië dan eindelijk ontdekt! Ik zit hier nu in een hostel nog geen minuut lopen van het strand, met zwembad en hangmatten. Vanavond is er een BBQ en kampvuur. Wat een lui leventje! 18 mei weer thuis? Ik weet het zo net nog niet :-P

De groeten uit het zonnige en überrelaxte Byron Bay!

Sydney

Hallo allemaal!

Helaas is het al weer een tijdje geleden dat ik hier voor het laatst iets geschreven heb, maar ik zal nu proberen de draad weer op te pakken.

Toen het afgelopen januari wel heel erg heet werd (met temperaturen van 48 graden in de schaduw), ben ik naar Nieuw-Zeeland gevlucht, waar het erg aangenaam was. Nieuw-Zeeland is echt een ongelooflijk, adembenemend, mooi land en ik zou willen dat ik het op kon pakken en naast Engeland kon plaatsen. Helaas! Ik voelde me een enorme geluksvogel dat ik er 3 maanden door heb mogen brengen. De mensen in Nieuw-Zeeland, ofwel Kiwi's ( Kiwi's zijn er mensen of vogels, maar zeker geen fruit! (die noemen ze kiwifruit) zijn zoals ik me de Australiërs voorgesteld had: ontzettend relaxed en laid-back. Ze zijn echt heel aardig en daar doen ze dan ook echt hun best voor, ze willen echt gewoon aardig en behulpzaam zijn. Verder zijn Kiwi's ook ontzettend veel bezig met het milieu, ze houden van organische groenten en fruit en de kippen, koeien en varkens hebben een goed leven en worden niet in veel te krappe hokjes weggestopt. In Nieuw-Zeeland vind je veel vegetariërs en de meeste mensen (buiten de steden) hebben ook hun eigen (meestal organische) moestuin. Wat me verder ook opviel, was dat het water in ieder meer, rivier, beek, plas en de oceaan kristalhelder was. Als het niet bewolkt was, was het water dan ook knalblauw.

Mijn 3 maanden in Nieuw-Zeeland heb ik doorgebracht met vrijwilligerswerk op boerderijen en op een plaats waar paardrijtochten georganiseerd werden. Verder heb ik samen met een Duits en een Canadees meisje 25 dagen in een campervan rondgereisd. Reizen met een campervan geeft je enorm veel flexibiliteit, maar comfortabel is het zeker niet!

Afgelopen donderdag was het helaas tijd om Nieuw-Zeeland weer te verlaten. Van Christchurch vloog ik naar Auckland en van Auckland ging de reis verder naar Sydney. Om 9 uur 's avonds lokale tijd kwam ik in Sydney aan. De douane viel erg mee, de vorige keer moesten we met onze spullen op een lijn gaan staan waarna er een hond langs kwam om aan de bagage te snuffelen. Dit keer kon ik zo doorlopen. Per bus ging de reis vervolgens verder naar het hostel in het centrum van Sydney.

De volgende dag had ik nog van alles te regelen, zo moest ik bijv. naar de bank om een nieuwe pincode te vragen (oude vergeten, oeps!) en natuurlijk moest de rest van de reis nog gepland worden! De komende 6 weken staan nu helemaal volgeboekt. Het plan is om vanuit Sydney via de oostkust naar Cairns in het noorden door te reizen. Van daar vlieg ik dan naar Darwin (krokodillen kijken :-)) van waar ik dan naar Alice Springs in het droge midden van Australie reis alvorens terug te vliegen naar Brisbane en van Brisbane naar Schiphol (aankomst om ongeveer 10 uur op 18 mei).

De afgelopen paar dagen heb ik Sydney en Bondi verkend. Sydney is echt een hele leuke stad en ook enorm groot. Ze hebben geprobeerd met oud-uitziende gebouwen (die helemaal niet oud zijn, althans naar Europese maatstaven) Londen na te bootsen. Op zaterdag was er een stadswandeling waarbij de gids ons een hoop kon vertellen over de 'convict-history' van Sydney. Via de botanic gardens gingen we naar de haven en het oude centrum (the Rocks) van Sydney. En in die haven vonden we natuurlijk ook het welbekende Opera House en de Harbour Bridge. Op zaterdagavond was er vuurwerk in de Darling Harbour. Op zondag was het tijd om de grote stad te ontvluchten (wat echt heerlijk was) en de Blue Mountains te gaan bezoeken. De Blue Mountains worden de Blue Mountains genoemd omdat er enorm veel eucalyptusbomen staan die een olie afgeven die zorgt voor een blauwachtige waas. Het was er echt onzettend mooi (zie de Facebookfoto's) en we hadden een heel leuk gezelschap bestaande uit Duitsers, een Belge, Engelsen en Fransen. Helaas zat het weer niet heel erg mee en moesten we voortijdig naar Sydney terugkeren.

Aangekomen in Sydney ging de reis weer verder naar het wereldberoemde Bondi Beach (helaas is het ondertussen al erg laat in het seizoen en was de strandwacht niet heel actief). Helaas zat het weer de afgelopen twee dagen ook al niet echt mee. De zonneschijn wisselde zich erg snel af met regen (kustweer, blegh, gelukkig hebben we daar in Limburg geen last van). Gelukkig was het vanmorgen toen ik naar Tamarama Beach ging wel mooi weer en spotte ik zelfs een hele school dolfijnen!

Hierna was het tijd om terug te keren naar het stadscentrum (hoewel ik nog een keer op en neer moest omdat ik er halverwege achterkwam dat ik mijn iPad in het hostel in Bondi had laten liggen) en de ferry naar Manly te nemen. Manly Beach is een van de beste surfstranden van Sydney. De vaartocht gaf ook een mooie gelegenheid om de Opera House, de Harbour Bridge en de skyline van Sydney te fotograferen. Vanavond neem ik de nachtbus naar Byron Bay, de eerste stop op mijn weg naar het noorden. Byron Bay schijnt een heel leuk plaatsje te zijn waar mensen altijd langer blijven dan ze van plan waren. Ik ben benieuwd. Langer blijven zit er voor mij in ieder geval niet in, want de bus naar Noosa is al geboekt!

Ik zal mijn best doen om deze blog de komende weken goed bij te houden :-)

Groetjes Laurie

NYE

Hallo allemaal!

Het laatste bericht van mij dit jaar. Het is hier nu 20 over 9 's avonds, nog 2 uur en 40 minuten te gaan. Op naar 2014! En wat een vooruitzichten! De plannen zijn inmiddels alweer veranderd, volgende week vrijdag vlieg ik terug naar Brisbane (het eerste dat ik daar ga doen, is natuurlijk The Hobbit : The Desolation of Smaug kijken) om op zondag door te vliegen naar Nieuw Zeeland (a.k.a. Middle Earth :-D). In Nieuw-Zeeland heb ik vrijwilligerswerk gevonden bij mensen die paardrijtochten organiseren! Behalve dat het onbetaald is, is het een droombaantje. Ik zal iedere dag rijden in een supermooie omgeving (waar je normaal een hoop voor betaald) in ruil voor eten en accommodatie.

Een ander voordeel van wonderschoon Nieuw-Zeeland, is dat het er een flink stuk koeler is als hier in Australië. Het is hier op het moment echt superheet (ongeveer 46 graden in de volle zon) en wij werken gewoon door. Deze temperaturen vallen moeilijk te rijmen met het feit dat het nu Oudjaarsavond is. In Nieuw Zeeland is het nu ongeveer 25 graden, perfect dus! Hier is het ook nog eens erg droog, als het nu niet snel gaat regenen komen ze in de problemen want dan is het water dus op.

Vandaag hebben Karlotta en ik boomstammen gezaagd zodat we wat hekken kunnen vervangen. Geen spannend klusje, maar dat werd het wel toen we op een gegeven moment een slang ontdekten die een fijn huisje had gevonden tussen de boomstammen. Gelukkig was de slang banger voor ons als wij voor hem (1e instinct: MOET FOTO MAKEN!).

Iedereen een fantastisch 2014 gewenst, denk aan jullie en we zien ons volgend jaar!

Groetjes Laurie

Kerst 2013

Hallo allemaal!

Inmiddels bevind ik me alweer 4 weken op een cattle station in Central Queensland. We werken hier hard, zo'n 12 uur per dag, 6 dagen per week. Wat we doen varieerd van veedrijven tot hekken bouwen en pijpleidingen leggen. De afgelopen week hebben we vooral veel gegraven, wat met deze temperaturen en harde grond bepaald geen pretje is. Soms is de grond zo hard dat we in plaats van een schep een zogenaamde crowbar moeten gebruiken. Een crowbar is een soort van koevoet met een scherpe punt. Zo'n ding is enorm zwaar (kan het nog maar net optillen, laat staan dat je er gaten mee moet graven), maar het resultaat mag er dan ook zijn: een groot gat en een stel flinke spierballen ;-).

De mensen hier zijn een beetje apart, ondanks dat alles hier zo groot is (of juist daarom), leven de mensen hier in een klein wereldje. Je krijgt hier maar weinig mee van wat er in de buitenwereld allemaal gebeurd. Gelukkig hebben we het internet nog :-).

Vandaag is het Kerstmis, maar zo voelt het helaas niet. Wij hebben vrij, maar de anderen hebben vanmorgen gewoon gewerkt! Het is hier bloedheet en ik zit nu op mijn bed te drijven van het zweet. We hebben net het kerstdiner achter de rug (een ding is met Kerst overal hetzelfde: je eet veels te veel, ondanks dat het daar hier veel te heet voor is). Morgen moeten we gewoon werken en hoe het met Nieuwjaar zit, is nog onduidelijk. Vuurwerk zal er helaas in ieder geval niet zijn. Hoogtepunt vandaag was onze fotoshoot met Mr. Kangaroo en onze kerstcadeautjes :-D.

Volgende week vrijdag trek ik weer verder, ik vlieg dan terug naar Brisbane en door naar Nieuw Zeeland waar het koeler is en minder spinnen zijn! Was het trouwens alweer bijna vergeten maar zoals sommigen van jullie al op Facebook hebben kunnen zien, hadden we vorige week (glibberig) bezoek van twee boomslangen. De ene was ongeveer 1 meter 20 en bevond zich op het hek naast ons huisje en de andere (een kleinere) zat in onze doos met waspoeder (Iiiiiiieeee). De kleinere hebben we gevangen, en toen heb ik natuurlijk ook meteen gevraagd of ik hem eventjes vast mocht houden :-). Afgezien van de gifgroene kikker die regelmatig ons toilet bezoekt, valt het verder wel mee met het ongedierte. Afgelopen week ben ik een echte redback spin tegengekomen die in een paal zat waar ik de draad uit moest halen. Mijn favoriete klusje is trouwens het controleren van de watertroggen, dat houdt namelijk in dat je de hele morgen of middag in de auto zit om het water te controleren en waar nodig, poorten te openen en te sluiten.

Dat was het voor nu, maar ik hou jullie op de hoogte! Fijn Kerstfeest en unne gooie roetsj gewenst!

Groetjes Laurie

Yarrawonga cattle station

Hee allemaal!

Zoals sommige van jullie al weten, bevind ik me nu op een heuse cattle station in Queensland. Het was nog een heel gedoe om hier te komen: op maandag ondernam ik de 4 uur durende treinreis van Stratford naar Melbourne. Eenmaal in Melbourne aangekomen, wilde ik me het liefste meteen weer omdraaien: wat een drukte zeg! Overal mensen die tegen je aan botsen. In Melbourne verbleef ik bij een Zweeds kennisje in Footscray. Om 5 uur 's morgens vertrok ik daar al weer om de trein naar Southern Cross te halen en van daar de bus naar het vliegveld. Het was even spannend omdat mijn vliegtuig om 7.15 u zou vertrekken en de eerste trein pas om 5.16 u. Er mocht dus absoluut niks misgaan! Gelukkig deed het dat ook niet en kwam ik netjes een uur van te voren op het vliegveld aan, waar mijn vlucht vertraagd bleek te zijn :-(. Gelukkig had ik in Brisbane toch al ruim de tijd om over te stappen op het vliegtuig naar Emerald. Alle tijd voor een lekker ontbijtje, DACHT IK. Toen we een half uurtje later dan gepland in Brisbane aankwamen, bleek mijn backpack foetsie te zijn! Wel cirkelde er een andere backpack rond in precies dezelfde reishoes als de mijne, Hmmmm. Het bleek dus dat iemand anders de verkeerde backpack meegenomen had (eerlijk is eerlijk, ik dacht ook dat de hare de mijne was, ware het niet dat er een andere naam op het etiket stond!), om er vervolgens mee naar de internationale terminal te gaan en om mijn backpack in te checken op een vlucht naar Auckland, Nieuw Zeeland!

Inmiddels had ik me gemeld bij de balie van mijn vliegtuigmaatschappij Jetstar die weer contact opnamen met de vliegtuigmaatschappij die op het label van de andere backpack vermeld stond (Tiger Air), die weer contact opnamen met de betreffende persoon die vervolgens de backpack terug moest zien te krijgen en een taxi naar de domestic terminal moest nemen om de backpack op tijd bij mij te krijgen. Uiteindelijk had ik mijn backpack een half uur voordat mijn vliegtuig zou vertrekken terug. Dat was even stressen dus! Met opnieuw een half uur vertraging (nee, die had ik niet veroorzaakt, dat had meer te maken met het feit dat ze op het vliegveld van Brisbane niet heel goed kunnen plannen gezien het feit dat er om de een of andere reden altijd te veel luchtverkeer is) kwam ik uiteindelijk in Emerald aan waar ik opgehaald werd door Colin, mijn nieuwe baas.

Het was een rit van ongeveer 2 uur naar Yarrawonga dat ongeveer 20 km ten zuiden van Blackwater ligt. Blackwater is een klein plaatsje in Central Queensland en 'THE mining capital of Australia'. De eigenaren van Yarrawonga hebben drie verschillende stations: St. Helens, Longdale en Yarrawonga. Wij verblijven op de laatste. Ik woon hier samen met een ander backpacker in een klein huisje waar we een keukentje, een badkamer en ieder onze eigen slaapkamer hebben. De andere backpacker heet Karlotta en komt uit het noorden van Duitsland. Toevallig heb ik ook samen met haar de trainingsweek bij VisitOz gedaan. Verder delen we het huisje met een baby-kangaroe en een aantal gekko's die me de eerste nacht wakker maakten met hun getrippel door mijn airco. Het is hier overigens bloedheet, ongeveer 36-38 graden.

Mijn dag begint als ik om kwart voor 6 opsta. Om half 7 ga ik dan de twee kalfjes, Yuki en Milo, de fles geven (ze zijn zooo schattig :-)) en de kippen voeren en eieren rapen enzo. We werken hier in teams van twee, Karlotta werkt met de zoon van de baas, Matthew en ik werk met de ouwe baas zelf (Colin). 's Morgens gaan we meestal vee drijven. De paarden gaan dan in de truck en dan rijden we naar de cattle yards waar zich een groot aantal stieren bevinden. Wij drijven dan meestal de jonge stieren (ook wel weaners genoemd) naar een wei en terug om ze te laten wennen aan het drijven. 's Middags doen we de wat minder intensieve klusjes omdat het dan vrij warm wordt. We werken meestal tot half 7, 7 uur door. We werken 6 dagen in de week, dus dat is best wel intensief. Er wordt hier verder totaal anders met de dieren omgegaan als we thuis gewend zijn. Honden worden niet aangehaald :-( :-( en afgeschoten als ze niet goed functioneren rondom het vee. De paarden worden wat beter behandeld hoewel ze toch alles anders doen als thuis. De rijstijl is ook anders, maar die bevalt me wel, er wordt veel meer met zit en benen gereden.

Het leven is best wel zwaar hier, maar het verdient goed en als ik denk wat ik met dat geld allemaal ga doen, lijkt het allemaal wel de moeite waard. Het plan is om hier 3 maanden te blijven. In maart vlieg ik dan naar Nieuw Zeeland om daar een maandje rond te toeren om begin april naar Sydney te vliegen, daar een weekje rond te kijken om vervolgens op surfkamp te gaan (je kunt immers niet naar Australië gaan en dan niet surfen). Zo'n surfkamp brengt je dan van Sydney naar Brisbane en van Brisbane trek ik dan omhoog naar Cairns terwijl ik ondertussen de Whitsunday eilanden en het Great Barrières Reef bezoek en ga snorkelen. Het plan is om in Cairns een duikcursus te doen en het tropisch regenwoud (en de krokodillen) te bezoeken alvorens naar Darwin te vliegen en vandaar een tiendaagse toer naar Alice Springs te ondernemen (waarbij je ook kameel kunt rijden). Van Alice Springs vlieg ik dan terug naar Brisbane en vandaar naar Amsterdam. Het plan is om op 18 mei (precies 40 weken na vertrek) weer thuis te zijn.

Groetjes Laurie